سرقت داده ها
سرقت داده ها به معنای سرقت اطلاعات ذخیره شده در پایگاه های داده سازمانی ، دستگاه ها و سرورها است. این شکل از سرقت سازمانی ریسک قابل توجهی برای کسب و کارها در هر مقیاسی هم در داخل و هم خارج از سازمان است.
اصطلاح سرقت داده ها این تصور را القا می کند که این نوع قانون شکنی مبتنی بر مقاصد مغرضانه است، اما باید بدانید که همیشه اینطور نیست. سرقت داده ها می تواند عملی غیر عمد باشد. به عنوان مثال ممکن است یک کارمند، اطلاعات مربوط به یک حافظه فلش را به خانه ببرد یا پس از پایان قرارداد خود ، همچنان به اطلاعات دسترسی داشته باشد.
سرقت مخرب اطلاعات کارمندان اغلب بدون اینکه قربانیان چیزی در مورد آن بدانند اتفاق می افتد. در نتیجه حساب های کاربری یا دستگاه های شخصی آن ها توسط هکرها و از طریق مدیریت رمزعبور ضعیف یا شبکه های ناامن به خطر می افتد.
مهاجمانی که به سیستم های سازمان ها دسترسی پیدا می کنند ، می توانند در داخل شبکه ها کمین کرده و روزها ، هفته ها یا حتی سالها خود را به عنوان یک کاربر قانونی معرفی کنند. با عدم شناسایی ، آنها می توانند حقوق دسترسی بیشتری به مجموعه داده های حساس سازمان ها به دست آورند و در نتیجه تهدیدی رو به رشد برای کسب و کارهای نا آگاه هستند.
چرا درک درست از سرقت داده ها اهمیت دارد؟
سود مالی محرک اصلی سرقت داده های سازمانی و دلیل حداقل 86٪ از تخلفات شناخته شده است. مهاجمان با سرقت داده ها و فروش آنها به سایر افراد می توانند از مزایای بهره برداری از آسیب پذیری های امنیتی یک شرکت بهره مند شوند.
تاثیر سرقت داده ها برای کسب و کارها هم از نظر خسارت مالی و هم از نظر اعتبار می تواند مخرب باشد. میانگین هزینه یک مورد نقض داده‌ها در سال ۲۰۱۸ بیش از ۱.۲ میلیون دلار بوده است که افزایشی ۲۴ درصدی نسبت به سال پیش از آن داشته است.
سازمان های کوچکتری که منابعی برای مقابله و بازیابی اثرات سرقت داده ها ندارند در معرض خطر بیشتری قرار دارند. 60٪ از مشاغل کوچک که دچار این حمله می شوند در مدت شش ماه از فعالیت خارج می شوند.
اما پیامدهای سرقت داده ها فراتر از تأثیر مالی برای سازمان ها است. برخی از پیامدهایی که کسب و کارها پس از سرقت اطلاعات به آن دچار شده اند به شرح زیر است:
درخواست باج افزار برای پرداخت پول
هزینه های گزاف ریکاوری
آسیب به شهرت و اصطکاک مشتری
پرونده های قضایی
پایین بودن سرویس در حین بازیابی اطلاعات
جریمه از سوی نهادهای نظارتی
سرقت داده چگونه اتفاق می افتد؟
مهاجمان از روش های بسیاری برای سرقت داده ها از سازمان ها استفاده می کنند. کسب و کارها به روش های زیر مسیر سرقت اطلاعات را برای مهاجمان آسان تر می کنند.
گذرواژه های ناکارآمد:
بهداشت نامناسب ایمیل و خطاهای اساسی امنیتی:
شبکه های معیوب:
پیچیدگی روزافزون دستگاه ها و فناوری، پتانسیل سرقت داده ها را افزایش می دهد. به ویژه ظهور اینترنت اشیا ، فرصت های جدیدی را برای هکرها ایجاد می کند تا تعداد فزاینده ای از دستگاه ها و نقاط انتهایی متصل به اینترنت را هدف قرار دهند. ماشین آلات صنعتی پیچیده ای که شامل حسگرهای شبکه و نرم افزار و سیستم های مراقبت های بهداشتی که حاوی اطلاعات حساس هستند ، به اهداف سودآور برای سرقت سازمان ها تبدیل شده اند.
سرورهای فاقد به روز رسانی امنیتی:
اطلاعات در دسترس عموم:
تهدیدهای داخلی:
کارمندان پس از ترک سازمان ، ریسک بزرگی برای سازمان ها به حساب می آیند. ۶۹% از سازمان‌ها از از دست دادن داده‌ها در زمانی که کارمندان کسب‌وکار خود را ترک می‌کنند، رنج می‌برند. این داده‌ها اغلب بسیار حساس هستند، مانند اطلاعات مشتریان. باید توجه داشته باشید که حتی کارکنان دورکار نیز یک تهدید محسوب می‌شوند. همچنین کارمندان ناراضی ممکن است تمایل داشته باشند که داده‌های شرکت را برای منافع شخصی یا مالی بدزدند.
چگونه می توانیم از سرقت داده ها جلوگیری کنیم؟
پیشگیری از سرقت داده ها وابسته به این است که سازمان ها دسترسی به داده های حیاتی و منابع خود را محدود کنند، اقدامات مربوط به داده ها را که کارمندان انجام می دهند نظارت کرده و سیاست های امنیت سایبری را که با عواقب آشکار تخلفات همراه است ایجاد کنند. برای حفاظت از دزدیده شدن داده‌ها، کسب و کارها باید یک برنامه عملی متوازن را در جهت کاهش ریسک سرقت داده های سازمانی اجرا کنند.
در ادامه به ذکر نکاتی می پردازیم که به کسب و کارها کمک می کند تا یک طرح قوی برای جلوگیری از سرقت داده ها ایجاد کنند.
- از دسترسی به شبکه های خود محافظت کنید. به منظور حفاظت از داده‌های سازمان و مشتریان خود، باید اطمینان حاصل کنید که تنها افراد مجاز، در زمان مناسب به منابع مجاز دسترسی دارند. این مدل Zero Trust با اجرای سیاست های قوی احراز هویت به همراه احراز هویت چند عاملی برای صحت سنجی هویت کاربر به هنگام درخواست ورود به سیستم به دست می آید.
- نقاط پایانی خود را مدیریت کنید. از آنجایی که در حال حاضر بیشتر کارمندان از راه دور کار می کنند و از دستگاه های خود استفاده می کنند ، مهم است که وضعیت امنیتی نقطه پایانی خود را افزایش دهید تا اطلاعات شما در صورتی که یک دستگاه گم شود یا به خطر بیفتد، ایمن باشد.
- تشخیص، ارزیابی و شفاف سازی ریسک: دانستن اینکه داده ها کجا قرار دارند و چه کسی به آنها دسترسی دارد پایه و اساس هر استراتژی قوی امنیت سایبری است. اما برای اینکه سازمان شما شروع به محافظت از اطلاعات خود کند ، بسیار مهم است که درک کنید کدام یک از دارایی های شما بیشتر مورد هدف قرار می گیرد. ارزیابی جامع ریسک را انجام داده و لیستی از سیستم های مهم ایجاد کنید که می تواند برای ایجاد سیاست حاکمیت امنیت داده استفاده شود. این لیست و سیاست های حاصله باید به طور منظم مورد ارزیابی مجدد قرار گیرند.
- استفاده از ابزارهای پیشگیری از از دست دادن داده (DLP) و درگاه های ایمیل: ابزارهای DLP می توانند برای بازیابی اطلاعات سرقت شده یا آسیب دیده بسیار مفید باشند. این امر به خصوص در صورت حذف یا دستکاری داده‌های مهم شرکت توسط کارمندان، چه به طور عمدی و چه بر حسب تصادف، اهمیت زیادی دارد. در عین حال، درگاه های پست الکترونیکی به محافظت از کاربران در برابر حملات فیشینگ که می‌تواند آنها را به اشتراک گذاری داده‌های حساس تشویق کند کمک می کند.
- کنترل فعالیت کارمندان. داشتن امکان نظارت متمرکز به دسترسی کاربران و لاگ فعالیت ها ، کار بر روی آنچه پس از یک حادثه امنیت سایبری رخ می دهد را ساده می کند. برای محافظت بیشتر از اطلاعات مهم در برابر سرقت داده های داخلی ، می توان از ابزارهای پیشرفته پاسخ خودکار به حادثه و تجزیه و تحلیل رفتار موجودیت کاربر (UEBA) نیز استفاده کرد.
- محدود کردن دسترسی های ممتاز: کاربرانی که بالاترین دسترسی به منابع سازمان را دارند افرادی هستند که باید تحت نظارت بیشتر و دقیق تری قرار گیرند. آن ها ارزشمندترین مسیر مهاجمان برای ورود به اطلاعات حساس کسب و کار شما هستند. امتیازات دسترسی باید فقط محدود به اطلاعات و منابعی شوند که هر کارمند به منظور انجام کار خود به آن نیاز دارد. علاوه بر این ، از حساب های مدیریتی نباید برای کارهای معمول استفاده شود و در صورت لزوم ، حقوق دسترسی به راحتی کاهش یافته یا به طور کامل لغو شود.
- محافظت از نقاط دسترسی. امن سازی داده های سازمانی مستلزم تایید هویت کاربر در هر بار درخواست دسترسی به اطلاعات مهم است. منابع حیاتی کسب‌وکار باید با روش‌ها و فناوری های حفاظت از داده محافظت شوند مانند:
- گذرواژه یکبار مصرف
- تایید دسترسی دستی
- احراز هویت چند عاملی
- مدیریت دستگاه های USB
- پیاده سازی رویه‌های سیاست: هر کارمند مسئول جلوگیری از سرقت اطلاعات است. برای کمک به آن ها ، سازمان ها موظفند سیاست های امنیتی روشن و صریح داده ها را به گونه ای ایجاد کنند که همه مسئول امنیت اطلاعات باشند. این موارد باید حول محور حریم خصوصی داده ها ، استفاده از ایمیل ، محافظت از رمز عبور و استفاده از دستگاه تلفن همراه باشد.
- Zero Trust تمرکز خود را از امنیت محیط های سنتی شبکه به امنیت هر نقطه پایانی منتقل می کند ، که مفهوم نفوذی های مورد اعتماد را از بین می برد.
- CARTA به امنیت سایبری به عنوان عملکردی انطباقی نگاه می کند که در آن به طور پیش فرض به هیچ نهادی اعتماد نمی شود و درخواست های دسترسی همیشه براساس شرایط فعلی است. فناوری هایی مانند تشخیص ناهنجاری ، یادگیری ماشین و UEBA می توانند به سازمان ها کمک کنند تا حوادثی را که تحت راه حل های سنتی مبتنی بر قانون تشخیص داده نمی شوند ، مدیریت کنند.
محافظت از شرکت در برابر سرقت داده ها به برنامه ریزی فعال و نظارت روزانه نیاز دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه آتین چگونه می تواند به کسب و کار شما کمک کند تا خطر سرقت اطلاعات را کاهش دهد ، سایر مقالات ما در وبلاگ آتین را بخوانید.
- آدرس : تهران، کارگر شمالی، خیابان شانزدهم، پارک علم و فناوری دانشگاه تهران، ساختمان شماره 2، واحد 312
- کد پستی : 74845- 14458
- تلفن: 88176039 - 021
- ایمیل: contactus@authin.ir
بدون دیدگاه